door: Stephan Zegwaard

Het is denk ik ergens in het jaar 2000 dat Edwin en ik besluiten om een weekje richting Noord Frankrijk te gaan. Edwin die al diverse keren in de buurt is geweest, weet een mooi gebied met diverse niet al te grote wateren. Niet al te groot water... maar er zitten dikke vissen!! Ik vind het prachtig en de plannen worden onder het genot van een bakje cappuchino steeds beter. Dit gaat een supersessie worden! In die tijd werkte in bij een ICT-bedrijf en was ik in het bezit van een VW Caddy... daar past voldoende in Ed! Uiteindelijk besluiten we toch met Ed´s 4x4 te gaan, aangezien de aluminium platbodem ook meegaat.

Zo gezegd zo gedaan en nadat we alle spullen ingepakt hebben, kan de reis van pakweg 6 uurtjes beginnen.

Aankomst

De reis verloopt voorspoedig en wanneer we aankomen kijk ik mijn ogen uit! De diverse wateren met daartussen een soort van dijkjes en landtongen staan nu nog steeds op mijn netvlies gebrand. Ed is hier eerder geweest en meent dat we een stukje moeten doorrijden om zodoende bij de betere stekken te komen. Aan de andere kant valt mijn oog op een snelstromende rivier, waar diverse diepladers elkaar passeren. Hmm.... is dat niet wat Ed? Hmmmoah... brabbelt hij... en daaruit maak ik op dat hij er niet zo heel veel vertrouwen in heeft. De afgelopen tijd heeft het zwaar geregend in dit gebied en we moeten nogal slingerend rijden om de plassen te ontwijken. Op een gegeven moment zien we dat het hele pad voor ons over een lengte van zo´n 20 meter helemaal blank staat. Pfftt... nou zegt Ed: het is maar goed dat we niet met jouw Caddy zijn gegaan zeg!... ik pak dit stukje gras wel even mee om zodoende die enorme plas te ontwijken... want ik heb namelijk geen idee hoe diep dat is! Nog voordat ik iets kan zeggen stuurt Ed naar rechts en nog voordat we het weten staan we tot de as in de blubber! Ed probeert nog om zijn 4x4 in een dergelijke versnelling te zetten om er zodoende uit te komen ... maar tevergeefs! De auto inclusief boottrailer zitten muurvast....

Geen beweging in te krijgen...

Mr. Positive

Tsja... en nu dan? Beiden proberen we van alles onder de banden te duwen... planken, takken, plastic zakken (die door Fransen gewoon in de bush bush worden gedumpt) maar helaas is er geen beweging in te krijgen. Schelden, vloeken of boos worden heeft geen zin... da´s waar... maar je zou op dat soort momenten toch wel even flink willen schelden.. of niet dan? Gelukkig ben ik met Mr. Positive en Ed zegt: "tsja, we kunnen hier wel gaan staan janken, stampvoeten en schelden.... maar daar komt die auto tóch niet mee los" Bovendien worden we omringd door prachtig water... hebben we toevallig wat hengels mee... dus laten we maar aan de gang gaan! Ik kan er wel om lachen en Ed heeft natuurlijk ook wel gelijk.

Dé stek

De stek waar we willen gaan zitten is alleen per boot bereikbaar. Aangezien de meeste spullen in de platbodem liggen, had dit normaliter een vrij gemakkelijke opgave geweest, ware het niet dat ook de boottrailer tot in zijn assen in de blubber staat! Na veel geploeter, geduw en getrek lukt het ons tóch om de trailer los te krijgen. De trailer wordt middels een touw aan een boom gebonden en daarna takel ik de boot (waar Ed instaat) langzaam te water. Hehe... dat gaat lekker...

Opeens begint Edwin te gillen! Nu is Edwin normaal gesproken niet zo heel snel in paniek.. dus er moet nu toch écht wel iets aan de hand zijn! Terug terug terug... kom op!!! Sneller sneller!!!! Als een bezetene probeer ik de boot weer op de trailer te takelen en gelukkig lukt dit nog op tijd! Door alle consternatie waren we vergeten het dopje achterin de boot te stoppen... en je begrijpt... als er niet snel getakeld zou zijn, dan had de platbodem binnen no-time op de bodem gelegen, inclusief al onze "carpgear"!!

Oké, doppie erin en varen met die handel! Als we eenmaal ons kamp hebben staan, is het al redelijk donker geworden. Tja... dan gaat de tijd ineens snel! We varen toch nog even snel onze lijnen uit en verwennen onszelf met een simpele doch voedzame maaltijd en uiteraard gevolgd door een flinke bak koffie! Sodeju... daar was ik effe aan toe zeg! Daarna zoeken we onze slaapzakken op... de rest zien we morgen wel zegt Ed... en vervolgens vallen we in coma!

De volgende dag

Als we de volgende dag wakker worden, worden we gfetrakteerd op een heerlijk zonnetje. Na een paar bakken koffie en ontbijtje pleegt Ed diverse telefoontjes om zodoende iets geregeld te krijgen voor de vastgelopen 4x4. Uiteindelijk zal er in de namiddag iemand met een tracktor komen... dus we wachten af!

Rond een uur of 4 in de middag wordt Ed gebeld. Jawel... er is een tracktor onderweg, dus Ed begeeft zich alvast naar zijn auto. "He man... ik zie je straks... let je wel goed op?" roept ie nog, terwijl ie mij een knipoog geeft. Natuurlijk jongen... komt goed!

Inmiddels is Ed al een uurtje weg... maar voor mijn gevoel lijkt dit veel langer! Tja... wat zal ik eens gaan doen? Ik pak mijn hypermoderne filmcamera (toen der tijd), en ga een beetje lopen filmen. Mijn hengels... Ed´s stokkies... de omgeving.... heeejjj... een roofvogel! Ppppiieeeeeeeeeeeeep!!!!!!!!!! WTF... wat is dat??? Op mijn historische filmbeelden (welke ik overigens niet meer kan vinden), is het goed te zien hoe ik reageer! De camera wordt als oud vuil aan de kant gelegd en daarna wordt het zwart... Eén van Ed´s hengels is afgegaan en al een speer loop ik naar de betreffende hengel. Ik land een pracht spiegel van 24 pond!

 Prachtspiegel

Edje terug

Ik zak de vis en zit ongeduldig te wachten totdat Ed terugkomt. Na voor mijn gevoel 2 uur te hebben gezeten, komt ie eindelijk met een big smile aanlopen. "Zooo man... het duurde effe... maar dan heb je ook wat... heb je er al een paar dikkerds uitgetrokken? vraagt ie lachend". Ik probeer hem uit te laten praten maar dit lukt me niet.... Man... wat er vanmiddag op één van jouw hengels gebeurde..... dat zit in de zak! Ja hoor.... ben ik eventjes weg.... kaapt ie gelijk de vis voor mijn neus weg.,... hahahah

We maken wat foto´s... een stukje film en daarna geven we deze spiegel zijn vrijheid weer terug. De auto staat in de garage en zal eind deze week weer gereed zijn. Nadat de auto uit de blubber is getrokken bleek er toch e.e.a. beschadigd te zijn, waardoor je met een gangetje van 50 km/h zat te trillen als een gek! Daarnaast moest het geheel ook opnieuw gebalanceerd worden.

De auto is inderdaad aan het eind van de week klaar... en onze terugreis verloopt verder zonder problemen. Helaas was dit de enige vis die "we" hebben kunnen vangen... maar achteraf is het een fantastisch avontuur geweest waar ik best vaak aan terugdenk.

Nu snap ik ook waarom Ed onder zijn artikelen altijd "Ed-Venture" plaatst.