Op een zonnige woensdagmiddag was ik er weer helemaal klaar voor en ik gunde mezelf niet eens even de tijd om mijn boterham welke mijn moeder had gesmeerd op te eten. Toen ik beneden was aangekomen, zat er helaas al een man op mijn vaste stekkie en ik besloot daarom dan ook om een tiental meters verderop plaats te nemen. Na een half uurtje vissen had ik al 3 grote brasems weten te vangen. De man had echter nog niets gevangen maar glimlachte mij vriendelijk toe. Na het vangen van de brasems werd het plotseling merkwaardig stil. Mijn pennetje stond al enige tijd bewegingsloos aan het wateroppervlak mee te dansen met de kleine golfjes welke door de kleine bries veroorzaakt werden. Vreemd, normaal ving ik toch op dit water de ene brasem en voorn na de andere en nu zag ik al ruim een uur geen enkel stootje meer!

Ik keek naar rechts en zag dat de man die op mijn vaste stekkie zat, inmiddels behoorlijk wat brasem en voorn aan het binnentakelen was. Hmm.... dacht ik...... ik hoop dat ie er volgende week niet zit! Ik draaide mijn hoofd terug naar mijn eigen pennetje en zag deze nog steeds meedeinen met de golfjes. Nou, nog eventjes wachten dan.

Opeens kreeg ik een langzame stoot op mijn pen, waardoor het rode puntje heel eventjes onder het wateroppervlak verdween, om hierna weer in zijn oorspronkelijke positie terug te komen. Hmm, zeker een lijnzwemmertje....... even kijken of mijn aas er nog wel aan zit. Ik haalde de vier meter lange stok omhoog maar direct merkte dat dit niet ging zoals ik had gedacht. Mijn top stond krom en ik dacht dat ik de rest van de wereld aan mijn haakje zou hebben. Niets was minder waar!

Ik trok de hengel wat krommer en weldra begon er iets te zwemmen. Wat is dit ??!! Naar links en naar rechts ging het gevaarte, ik had er werkelijk niets tegenin te brengen. Plots nam de vis een enorme run naar het midden van het water....... wat nu ??? Ik had geen molen op mijn hengel en al snel was het gebeurd met mijn vaste stokkie. Finaal door tweeen gebroken!

De man welke op mijn vaste stekkie had zitten vissen was inmiddels naast mij komen staan en had alles gezien. Je had misschien niet zo moeten trekken joh...... zei hij met een peinzende blik. Wat was dit vroeg ik aan de man? Nou, dat was waarschijnlijk een karper!

's Avonds vertelde ik het hele verhaal aan mijn vader en eigenlijk was ik meteen verkocht...... ik moest nu toch een nieuwe hengel hebben en dat zou dus zeker een werphengel worden. Zaterdag's kocht ik in de lokale hengelsportzaak een echte karperhengel en hiermee zou ik dan iedere woensdagmiddag de karpers gaan belagen. In plaats van brood gebruikte ik nu alleen nog maar een gekookt kruimig aardappeltje als aas. Na een paar woensdag middagen vissen, had ik mijn eerste karper op het droge liggen. Schitterend zo'n sterke vis!

Vanaf deze tijd ben ik gaan lezen en uiteraard ook bij collega karpervissers dingen te weten te komen en voordat ik het wist reed ik met mijn fiets heel Purmerend door om een karper te vangen. Deze methode heb ik erg lang gehanteerd, ik vond die boilies en tentjes en uren zitten wachten maar niets. Nee...... ergens op een brug bij de peilers staan vissen, dat was voor mij nog steeds de manier voor het vangen van een karper.