door: Stephan Zegwaard We zijn inmiddels in oktober aanbelandt en de afgelopen weken lijkt de herfst echt losgebarsten te zijn. Fikse regenbuien waaraan geen eind lijkt te komen teisterden het pas ingezaaide gras in mijn achtertuin. De 2-daagse sessie welke ik eind september / begin oktober heb gepland lijkt letterlijk in het water te gaan vallen. Dagen van tevoren hou ik nauwlettend de weerberichten in de gaten en gelukkig lijkt er dan toch wat verbetering in te komen! De dag van vertrek blijkt een dag te worden met een zomers en zonnig karakter. Met een bezweet voorhoofd van het roeien, leggen we onze boot volgestouwd met al het karper materiaal dat we nodig denken te hebben aan de oever van het eiland waar we de komende twee dagen zullen doorbrengen aan.
Hunkerend naar een bakje vers gezette koffie zetten we eerst het kampement op. Je weet het immers maar nooit, de weersvooruitzichten waren goed maar voordat je het weet slaat het weer om en sta je met al je drijfnatte “karpergear”!
Die dag blijft het gelukkig zonnig en droog en maken we in alle rust onze hengels in orde en is er zelfs tijd voor een soort van ontdekkingsreis op het eiland, waar we mooie dingen tegen het lijf lopen! 
De mooie dingen van de ontdekkingsreis.
In de namiddag liggen dan eindelijk alle lijnen in positie, is er gevoerd en wachten we vol verwachting op wat gaat komen. De verwachtingen zijn hoog gespannen, zeker door het feit dat ik zo´n 3 maanden ervoor met ogenschijnlijk mindere weersomstandigheden toch in één nachtje een mooie schub van 38 pond wist te verzilveren. Zoals Sir Alfred Ernest Ramsey ooit citeerde “Never Change a Winning Team”, maakte ik gebruik van dezelfde onderlijnmontage als drie maanden eerder. Ook mijn voerstrategie wordt onveranderd ingezet. Een twintigtal boilies worden vanuit de boot zorgvuldig
rondom mijn snowman montage gedropped. 
Door de vangst van 3 maanden geleden zijn de verwachtingen hoog gespannen! Next business Day Niets is vervelender om de volgende ochtend wakker te worden en je tot de conclusie komt dat je de afgelopen nacht heerlijk en geheel ongestoord hebt kunnen slapen! Op een water wat bekend staat als nachtwater is het dan een behoorlijke teleurstelling wanneer je door je tentraampje constateert dat je hangers er nog nét zo bij hangen als gistermiddag en er dus geen enkele vorm van activiteit is geweest! Moeizaam en balend kruip ik uit mijn slaapzak en graai direct de benodigde spullen bijeen welke ik nodig heb om een kop koffie te zetten. Ook Martijn mijn maatje is inmiddels uit zijn slaap ontwaakt en kijkt wat teleurgesteld uit zijn ogen. “Helemaal niets hé??” zegt hij. Een paar enkele piepen van één van jou hengels vertel ik hem… maar zelf heeft hij deze “snuffelacties” van waarschijnlijk brasem niet gehoord. 
Stille wakers…
Nadat we zonder veel woorden gewisseld aan ons eerste bakje zwarte goud zitten, is het ons duidelijk dat we toch iets moeten veranderen aan onze strategie. Normaliter zwemt de vis op deze grote plas rondjes en moet je na verloop van tijd toch wel een aanbeet kunnen krijgen. Aangezien dit niet het geval is, concluderen we dat de vis momenteel niet zwemt en we met deze wetenschap we ervoor moesten zorgen dat dit dus wél zou gaan gebeuren! We besluiten onze montages binnen te halen, de boilies te verversen en de lijnen opnieuw uit te varen. Dit keer voeren we niet té compact maar strooien we onze boilies royaal over een veel groter oppervlak rond het haakaas. De gedachten zijn simpel…. Mochten er karpers in de buurt zijn en onze boilies opmerken, wellicht dat ze dan wat actiever naar meer voedsel gaan zoeken, met als doel……. Ons haakaas en een aanbeet tot gevolg! Tot in de middag blijft alles ongewijzigd. De hangers blijven helaas op hun plaats. Wat doen we verkeerd? Doen we iets verkeerd? Zijn de rigs wel in orde? Het zijn allemaal van die dingen die je je bij het lang uitblijven van een aanbeet gaat afvragen. 
De rigs zijn toch in orde?
Ineens een zakker op mijn middelste hengel! Het blijkt na het inhalen van 140 meter fluorcarbon een dikke brasem van een pond of 5 te zijn. Goed gehaakt, met de rig zit het denk ik dus wel goed! Niet lang daarna weer een twijfelachtige zakker maar wederom goed voor een brasem van soortgelijk formaat als de eerste. Daarna wordt het gedurende langere tijd stil en begint de duisternis in te vallen. Ook het droge weertype waarmee we tot nu toe gezegend waren maakt plaats voor flinke hoosbuien. We krijgen zo nu en dan een paar enkele piepen maar geen echte doorzetters. We besluiten onze montages binnen te draaien en onze ongeveer 20 cm rig te vervangen door een rig van zo´n 12 cm.
Ik verving mijn lange onderlijn voor een kortere
Voor de rest blijf ik mij vasthouden aan mijn rig waarmee ik reeds eerder succes had geboekt. Zoals
eerder gezegd maakte ik gebruik van een snowman montage.
De rig die al menig karper heeft verleid…
De rig is eigenlijk vrij simpel in elkaar te zetten en wordt ook wel aangeduid als de alom bekende combi-rig. Je dient echter bij de montage van de rig wél op een aantal specifieke en belangrijke punten te letten. Als onderlijnmateriaal gebruik ik een gecoat materiaal met een braid kern. Dat wil zeggen dat wanneer je de buitenmantel van de onderlijn stript, je een zachte gevlochten lijn overhoudt. Zorg ervoor dat de lengte van 3 á 4 cm braid (gerekend vanaf het oog van de haak) hebt. Dit zorgt voor een natuurlijke aasaanbieding. Daarnaast plaats je op het punt waar de coating weer begint een
zogenaamde “sinker” maar dit kan ook gewoon een stukje putty zijn. Dit extra gewichtje zorgt er op zijn beurt weer voor dat de onderlijn mooi strak op de bodem blijft liggen. Indien wenselijk, kun je ook nog een extra sinker verder op de onderlijn bevestigen. Belangrijk bij deze rig, is de plaats van bevestiging van de shrinktube én het rigringetje. Let er hierbij op dat de shrinktube niet verder op de haaksteel geschoven wordt dan de hoogte van de haakpunt (zie afb. 1.1). Het rigringetje moet bij deze tussen de haakpunt en de weerhaak worden gemonteerd.
Let bij montage op de plaats van de shrinktube en het rigringetje.
Zoals nagenoeg iedere ondernemende en creatieve karpervisser ben ik gaan experimenteren met deze rig en mijn uitkomst was nogal onthutsend te noemen. Wanneer zowel de shrinktube als het rigringetje op een andere plaats werden gemonteerd, leidde dit tot veel meer losschieters! Naar schatting werden zo´n 30% van de gehaakte vissen gelost! Waarschijnlijk raakt wanneer de eerder genoemde componenten anders worden gemonteerd, de montage uit balans, waardoor de haak niet goed kan indraaien. Zoals je zult begrijpen, ben ik dan ook snel overgegaan tot het veranderen van de rig. De montage welke hier staat afgebeeld, heeft bij mij nog tot geen enkele losschieter geleid, terwijl ik de rig op deze manier nu al ruim een half jaartje gebruik.
The Story Continuous
Gewapend in regenpak varen we onze lijnen wederom uit en als we daarmee klaar zijn, drinken we nog een klein slaapmutsje in de vorm van een glaasje rode wijn. Vroeg in de ochtend wordt ik dan ineens wreed uit mijn slaap gerukt door mijn middelste Delkim. Met veel moeite worstel ik me in mijn laarzen en ren ik mijn tent uit om het oorverdovende maar oh zo welkome geluid te doen stoppen. “Hangen” roep ik richting Martijn´s tent! Mijn hengel buigt zich langzaam tot het eerste hengeldeel maar veel weerstand voel ik niet! Langzaam probeer ik de vis naar me toe te pompen, hetgeen me eigenlijk vrij weinig moeite kostte. Inmiddels staat Martijn naast me en vraagt mij vrij onverstaanbaar of het een mooie lijkt. Ik versta er geen reet van… maar begrijp gevoelsmatig precies wat hij vraagt. De vis doet tot dusver helemaal niets! Geen kopschudden, geen vluchtpogingen… helemaal niets! Als ik een meter of 40 verderop iets aan de oppervlakte zie verschijnen, lijkt het alsof de vis aanstalten wil maken om alsnog mijn slip uit te testen maar ook dit keer blijft de vluchtpoging alleen een dreiging. Hoe zit het nou… heb ik hier te maken met een mega-brasem, of is het nu toch
een karper? Inmiddels is het wél duidelijk dat mijn materiaal geenszins op de proef wordt gesteld. De vis blijkt toch een karper te zijn en kopschuddend wordt hij het net in geloodst. Verbazingwekkend blijkt de vis groter te zijn dan ik aanvankelijk dacht en brengt hij toch 23 pond op het unster. 
Een luie maar mooie vis
Martijn heeft ondanks deze vis weinig vertrouwen in een succesje. De windrichting is inmiddels gedraaid naar ZZO (wat bij ons betekent: Zeer Zeer Ongunstig) en komt nu uit het oosten, wat over het algemeen niet heel erg goed is voor dit water. Ons heeft namelijk geleerd dat de vis op dit water zeer windgevoelig is. ´s Ochtends krijgt Martijn nog een zakker op één van zijn hengels welke resulteert in een graskarper van nét geen 14 pond. Opmerkelijk is dat deze vis, net als de vorige vis zonder enig probleem binnengehaald kan worden. Nu vecht graskarper toch altijd wat anders en komen ze vaak pas “los” wanneer ze vlakbij of op de oever zijn maar ook deze vis is zo mak als een lammetje. Dit fenomeen hebben wij eigenlijk nog nooit meegemaakt en waar het hem nu in zit? Wie het weet…. Mag het zeggen! In elk geval mogen we wél aannemen dat onze voerstrategie en het verkorten van de rigmontages ertoe hebben geleid dat we niet met lege handen naar huis zijn gegaan. Bij navraag hebben wij vernomen dat twee andere vissers na twee nachten wél helaas met lege handen zijn vertrokken.
Martijn met zijn makke lammetje…
Ons motto: blijf creatief, actief en blijf vooral logisch denken…. Dan vang je je visje wel!
| 
TEAM
Stephan
