door Stephan Zegwaard

De afgelopen week heb ik mijn jaarlijkse sessie op het Ermerstrand gepland. Na een tijdje wegens omstandigheden uit de visrunning te zijn geweest, heb ik er weer zin in! Er wordt echter op maandag onstuimig herfstweer verwacht en laat dat nu net de dag zijn waarop ik vertrek! Niet echt heel fijn om je kampje in gereedheid te brengen maar ja, ik zie wel hoe het loopt!

Op zondagavond verplaats ik al mijn spullen die ik denk nodig te hebben in de gang, opdat ik maar niets vergeet! Tja, niets is nu eenmaal vervelender dan misgrijpen.... iets waar ik deze week toch nog een paar keer mee te maken zal gaan krijgen.

Het is maandagochtend en wanneer de spits voorbij is en half Nederland aan het werk is, heb ik mijn auto inmiddels volgepropt met al mijn spullen en zet ik koers richting het Ermerstrand! Onderweg moet de zonnenbril op, dus tot dusver valt het met het onstuimige herfstweer nog wel mee! Eenmaal aangekomen verneem ik dat de vangsten de afgelopen weken niet heel denderend zijn. Zo hebben 6 mannen de week ervoor maar 2 vissen weten te vangen en dat in een week tijd! Lees dus 18 hengels!! Heel rooskleurig ziet het er dus niet uit maar het scheelt dat ik wellicht een geheim wapen in de strijd kan gooien. Nieuwe boilies welke ik van Bastiaan van Karperrigs heb gekregen. Ze zien er goed uit, de structuur spreekt me aan en de reuk is erg apart, dus mijn vertrouwen is goed!

Na een paar uurtjes ploeteren heb ik alles voor elkaar. Het grondwaterpeil is flink gezakt, hetgeen ervoor zorgt dat ik mijn tent dichtbij het water kan neerzetten en zodoende dichterbij mijn hengels zit. Persoonlijk vind ik dat erg fijn! De lijnen worden zorgvuldig uitgevaren. aangezien ik dit keer alleen ben, heb ik alle ruimte om te expirimenteren, dus mijn montages worden op verschillende dieptes neergelegd. Tóch denk ik, gezien het jaargetijde dat de vis zich op de diepere gedeeltes van het water ophoudt maar je weet het maar nooit, dus één hegel plaats ik op pakweg een metertje water. 

Ik begin trek te krijgen en bekijk mijn tas vol proviant. Waar heb ik trek in? Ik kies voor ravioli! Mijn bezinebrander wordt in gereedheid gebracht, een pannetje wordt gepakt en hup, opentrekken dat blik! Helaas is dit blik niet voorzien van zo´n handige treksluiting en ben ik genootzaakt om op zoek te gaan naar een blikopener. Blikopener... blikopener, ik zou toch zweren dat ik altijd zo´n ding in mijn tas heb zitten! Ik weet het vrijwel zeker! Maar ja, na mijn zoektocht in alle tassen, ook in tassen waarvan ik zeker weet dat hij daar nooit te vinden zal zijn, staak ik mijn zoektocht en moet ik een alternatief bedenken. Iets anders eten? NEE, ik wilde die ravioli eten, ik zal ook ravioli eten!! Gewapend met zo´n mulitool, zo´n zakmes waar nog veel meer in verborgen zitten, ga ik het blik te lijf! McGuiveren noemen ze dat...

Open!!!!

Inmiddels begint het te schemeren en is er gelukkig van het voorspelde weertype nog niets terecht gekomen. Tijd om de verlichting op orde te brengen, want niets is vervelender om in het donker op zoek te moeten gaan naar bijvoorbeeld je hoofdlamp. Dat moet gewoon voor het grijpen liggen. Ik test net zoals ik thuis al deed de werking van mijn hoofdlamp en yes, in orde....... voor ongeveer 10 seconden!! Maar goed dat ik het even check, batterijen vast op, dus ik pak vanuit mijn voorraadje een setje nieuwe. Ook nu geeft de hoofdlamp géén sjoege! Ik probeer al mijn (nieuwe) reserve batterijen maar niets zorgt ervoor dat mijn hoofdlamp gaat branden! Godver de godver.........!!!! Gelukkig heb ik nog een good old knijpkat in mijn tas. Niet ideaal... maar het geeft licht! Mijn tent verlicht ik met een heerlijk ruikende vanillekaars!

Ik ben ondanks het feit dat ik 4 setjes nieuwe batterijen heb geprobeerd, niet zeker van dat mijn hoofdlamp defect is. Het apparaatje heeft me namelijk nog nooit in de steek gelaten. Natuurlijk heb ik ook een 2e exemplaar... maar laat ik die nu nét in mijn pentas hebben die nog thuis staat! Ik App Berto (de beheerder van het Ermerstrand) de vraag of hij voor mij wat AAA-tjes kan meenemen de volgende dag, hetgeen met een "OK" en een duimpje omhoog wordt bevestigd. 

Rond de klok van 4 wordt ik gewekt door een paar piepen van de Delkim van mijn middelste hengel. Ik "knijpkat" me suf om wat licht te krijgen en zie dat de hanger een stuk is gezakt. In de regel betekent dat hier op het Ermerstrand maar één ding en dat is dat een brasem mijn aas heeft weten te vinden. Ik strompel mijn tent uit en hou de hanger even in de gaten. Langzaam kruipt ie omhoog om vervolgens weer langzaam naar beneden te zakken. Ja hoor, zeker brasem... pfffttt!!! Wanneer de hanger vervolgens voor de 6e keer omhoog kruipt, hoor ik daaropvolgend mijn slip tikken, heel langzaam maar gestaag. Ik gris de knijpkat die ik inmiddels alweer op mijn tafeltje had neergelegd en pak de hengel. De vis komt als een zoutzak mijn kant op en maakt absoluut geen aanstalte om maar enig verweer te tonen. Zie je wel... brasem! Wanneer ik mijn lijn ongeveer voor de helft heb in weten te draaien, lijkt de vis ineens door te krijgen wat er gebeurt en worden er ineens meters lijn van mijn molenspoeg gegrist! Het is wél karper!!! Na een aantal minuten, waarin de vis toch echt een flink aantal serieuze vluchtpogingen onderneemt, weet ik gewapend met knijpkat en landingsnet in één hand de vis toch soepeltjes te landen.... wat een gekloot met die knijpkat.. maar hij is binnen!!

Ik leg de vis op de mat in de sling en als een speel pak ik mijn camera, ik monteer de nieuwe flitser op de camera en positioneer het statief. Eerst een testfoto zonder vis! Wat?? Mijn nieuwe flitser doet het niet? Wat is dit nou weer??!! Uiteindelijk besluit ik de nieuwe flitser weer te demonteren en maar gebruik te maken van de standaard flitser op mijn camera.

Testfoto (failed!!)

Het vergt zo in je eentje altijd wat handigheid maar uiteindelijk ben ik redelijk tevreden met de "zelfontspannerselfie"

 Redelijk tevreden met de "zelfontspannerselfie"

De volgende dag is het voortreffelijk wakker worden. Wanneer ik voorzien van een bakkie pleur mijn tent uitstap, is het genieten geblazen! Wat nou onstuimig herfstweer?

Wat nou herfstweer... dit is toch genieten?

Ik maak een heus karpervissersontbijtje en vaar mijn lijnen opnieuw uit. Toch maar weer op dezelfde plekken, zeker de middelste stok natuurlijk, die heeft mij immers die spiegel opgeleverd! Bij het uitvaren merk ik dat de elektromotor steeds meer moeite heeft om wat power te leveren. Huh, is mijn accu nu al aan het leegraken? Hoe dit kan snap ik niet, want een maand of 2 geleden heb ik samen met zoonlief nog een hele dag op één accu gevaren. Zucht... ik plaats de 2e accu in de boot, waarna ik de eerste accu direct aan de lader hang. Ik begin te veronderstellen dat alle techniek mij momenteel in de steek laat, want ook mijn nieuwe wereldontvanger vreet een 2-tal penlights per dag, terwijl mijn oude radiootje op dezelfde 2 penlights wel een jaar lang meegingen! ´s Avonds komt mijn redder in nood. Berto! Niet gewapend met batterijen maar met maar liefst 2 werkende hoofdlampjes! Ik ben gered!! We drinken nog een bakkie, waarna ik de nacht weer inga.

Via mijn batterijverslindende wereldontvangertje vertelt het weerbericht mij code geel met met windkracht 8 voor de volgende dag. Ik denk, het zal wel... maandag zou het ook zo´n onstuimige dag worden, dus het zal nu ook wel mee gaan vallen. Hád ik het maar niet gedacht!! Het is donderdagochtend en achter mij hoor ik de wind in de bomen aanwakkeren. Het is echt niet normaal zo hard het bij vlagen waait! Takken worden van bomen gebroken en bij elke windvlaag hoop ik dat mijn hengels in de steunen blijven liggen. De toppen van mijn hengels buigen en mijn Delkims piepen alle drie onafgebroken! Ik hoop dat deze storm maar gauw gaat liggen, niets is echter minder waar! De wind lijkt alle kanten op te draaien. In de stromende regen zorg ik ervoor dat mijn boot op de kant ligt en alle spullen die zouden kunnen omvallen, plat op de grond liggen óf binnen liggen. 

Noodweer!

Opeens hoor ik iets vreemds. Het is nét alsof één Delkim continu aan het piepen is! Ik ga kijken en het blijkt inderdaad dat mijn rechter hengel afloopt! De hengel die zo´n 300 meter verderop ligt en waarbij ik vanwege nabij liggende obstakels eigenlijk de boot in zou moeten. No way dat ik met deze storm de boot in ga! Ik hef mijn hengel, welke direct diep doorbuigt! Kut kut kut... en nu dan?? De storm zorgt voor een enorme grote bocht in mijn lijn en de vis trekt zelfs op deze afstand gretig meters van mijn spoel! Dit is dus waarschijnlijk wel een beste!! Ik twijfel nog, ik kijk naar de boot en vervolgens naar de golfslag... NEE, dit gaat hem écht niet worden! De vis heeft natuurlijk koers gezet richting obstakel en ik moet er echt voor zorgen dat hij deze niet zal gaan bereiken, dus... extra druk zetten!! De hengel buigt tot bijna in het handvat en vervolgens....... hetgeen waar elke visser een vloek van slaakt. De vis is los!!! 

Verslagen trek ik mij terug in mijn tent, kletsnat en balend! Wat had ik moeten doen, wat deed ik verkeerd en hoe had ik het wél moeten doen zijn vragen die mij bezighouden. Het wordt extra zuur wanneer de storm een half uur later ineens flink in kracht afneemt. Had die vis niet effe een half uurtje later kunnen komen?! Grrrrrrrrrrr!!!! Sterker nog, het zonnetje komt er zelfs ineens doorheen, welke zorgt voor een prachtig plaatje, inclusief regenboog.

Mooi plaatje!

Het blijft stevig doorwaaien maar gelukkig niet zo erg als de bewuste donderdag. De laatste nacht moet het gaan gebeuren, de laatste kans om nog een dikke vis op de mat te krijgen! Voor alle zekerheid loop ik nog naar het wc huisje waar mijn accu aan de lader ligt. Die verse accu kán ik misschien vannacht nog wel eens hard nodig hebben! Onderweg schiet ik nog wat plaatjes van wat mooie natuursverschijnselen die je tegenkomt op het eiland.

Het is altijd weer balen wanneer je dan bij het krieken van de dag wakker wordt en alles er nog zo bijstaat als gisteravond. De laaste nacht heeft mij helaas dus geen vis meer opgeleverd. Daarnaast heeft Petrus ook nog eens de hemelpoort opengezet en komt het met bakken uit de hemel. Ik besluit te wachten met opruimen totdat het wat droger wordt. Rond hewt middaguur heb ik alles weer in de auto zitten en ben ik klaar voor vertrek. Op naar huis, waar me nog flink wat werk staat te wachten. Tent en boot schoonmaken, spullen laten drogen, ach.. je kent het wel!

Ondanks wat tegenslagen en tegenvallende vangsten kan ik weer terugkijken op een prima weekje Ermerstrand! Het is een heelijke omgeving om te vertoeven en je bent er écht even uit!

En Berto... bedankt voor je hulp!!