door Dave Geerlings

Als je het mij vraagt is de mooiste periode weer aangebroken, de temperatuur gaat weer richting zomerse waarden en de dagen zijn weer op zijn langst.

Deze periode leent zich bij uitstek voor het vissen aan de oppervlakte, even een paar uurtjes met enkel een polariserende zonnebril, tasje met toebehoren, hengel, onthaakmat en een schepnet op stap.

Onze begeerde beschubte vrienden en vriendinnen zijn weer regelmatig aan de oppervlakte te bewonderen en zullen daar regelmatig aan het azen zijn.

Met deze vorm van karpervissen is het zelfs mogelijk om je persoonlijk record te breken, zo ook die bewuste middag…….

Andre Claessen en ik waren bij mij in het park gaan zitten en hadden een tweedaagse sessie gepland, na van alles geprobeerd te hebben wist Andre uiteindelijk op de valreep in de morgen van de laatste dag een mooie schubkarper te vangen.

Die ochtend hadden we het met elkaar over graskarpers en of die nog in het betreffende water zaten. Ik meldde Andre dat het al jaren geleden was dat ik een graskarper gevangen had hier en dat ik echt niet wist waar deze gebleven waren en of ze er überhaupt nog wel waren of dat ze inmiddels overleden zouden zijn.

Nadat ik alles van deze sessie opgeruimd had en ik lekker gedoucht had keek  ik uit het raam van de slaapkamer naar het water achter mijn tuin en tot mijn verbazing zag ik een mega graskarper rustig lang de rietkant scharrelen aan de overkant van de sloot.

Hij stopte regelmatig bij een rietstengel welke dan op professionele manier werd afgebroken door op zijn zijkant te draaien de stengel vast te pakken met zijn bek en vervolgens weer terug te draaien, de stengel brak af en de graskarper peuzelde deze rustig op.

Ik schatte deze vis op ruim 1 meter en dus ook een kilo of 12-13…..snel haastte ik mij naar beneden om daar alles te pakken wat ik nodig had. Korsthengel, onthaakmaat, tas met spulletjes en brood, nee geen brood te vinden dat meen je niet! Niet een droog korstje te vinden, dan maar een Snelle Jelle mee want ik moest en zou deze prachtvis gaan vangen. Mijn vrouw was inmiddels thuisgekomen van haar werk en ik vertelde haar snel het verhaal dat ik deze vis ging vangen, zij had gelukkig nog een broodje kaas over in haar broodtrommel en deze werd snel meegenomen op naar de overkant van de sloot.

Mijn vrouwtje nam plaats op een stoel in de achtertuin en genietend van de zon.

Eenmaal bij de overkant van de sloot aangekomen  zie ik dat er een bootje door de sloot heen is geweest en ik kan nergens de graskarper meer vinden, shit, heb ik dit weer!

Na een minuut of 10 als het water weer rustig is spot ik ineens de vis weer terwijl hij zich tegoed doet aan een nieuwe rietstengel, rietstengel is op en hop op naar de volgende…..langzaam laat ik de broodkorst voor de vis zakken, hij toont echter geen enkele interesse en vervolgt zijn weg naar een polletjes rietstengels.

Ok, ik gooi het over een andere boeg en laat de broodkorst langzaam zakken tussen de rietstengels waar de vis naartoe onderweg is.

Ik zie de vis nu in zijn volle glorie en sta te schudden in mijn tuig, wat een megabak is dit zeg!

Langzaam komt de vis naar de rietstengels toe en houdt even in, in plaats van dat hij gaat kantelen en een rietstengel pakt zie ik de vis heel langzaam stijgen en de korst verdwijnt langzaam in zijn bek, tering wat een toeter heeft dit beest zeg!

Dan zie ik mijn lijn strekken en de vis draait langzaam weg, dit is mijn moment, ik haal sla aan en een gigantische klap op het water volgt. “Ik heb hem, schreeuw ik mijn vrouw toe”. “Ja dat hoef je mij niet te vertellen, dat hoor ik zelf ook wel, roept zij terug”.

De vis beweegt zich met rap tempo door de kikkerbeet die in deze sloot weelderig groeit en de lijn snijdt daar met gemak doorheen, eerst gaat de vis 15 tot 20 meter naar rechts waar de rietkraag op zijn breedst is en ik de vis met geen mogelijkheid kan landen.

Ik zal hem dus zeker nog 30 meter naar rechts toe moeten dirigeren om op een plek terecht te komen waar dit wel mogelijk is. Gelukkig neemt de kracht van de vis langzaam af en weet ik de plek te bereiken waar ik een mogelijkheid heb om deze te landen.

De kant is steil maar op die plek staat geen riet en langzaam beweeg ik mijzelf naar de waterkant, de eerst poging de vis in het net te krijgen faalt, shit even vergeten dat graskarpers altijd graag onder de kant nog even een robbertje willen vechten.

Ondertussen vraag ik mijn vrouw het fototoestel, weegzak en weger te brengen zodat als de vis uitgedrild is deze snel en vakkundig op de gevoelige plaat kan worden gelegd en kan worden vereeuwigd.

De tweede poging de vis te scheppen faal ik gelukkig niet en de vis kust met zijn lippen het spreidblok van het schepnet, ter nauwer nood past hij in het net en ik begin een poging te wagen de vis op de kant te tillen.

Snel bijt ik mijn lijn door en zorg dat de hengel mij geen belemmering meer geeft door deze aan de kant te leggen.

Het is ruim 20 graden en de zweetpareltjes vormen zich aardig op mijn hoofd, dit is geen ontspanning maar puur werken, de poging de vis op de kant te krijgen slaagt en ik leg hem voorzichtig op de onthaakmat. Verwijder de haak en spuit daar wat klinic op zodat hij daar geen ontsteking zal krijgen en de wond sneller heelt.

Ondertussen is mijn vrouw aangekomen en zij helpt het schepnet onder de vis vandaan te halen en te zorgen dat de vis in de weegzak komt. Nu is daar het moment gekomen om de vis te wegen en langzaam breng ik de vis omhoog, 10,11,12,13,14,15,16 stopt het nog? Ja, hij weegt 16,66 kg mijn nieuwe Nederlandse record karper is een feit!

Ik krijg een applaus van de mensen die aan de overkant in de tuin zaten en het geheel aanschouwd hebben. “Ik ga hier nooit meer zwemmen, hoor ik kinderen roepen” Mij zal het allemaal een biet zijn, ik heb mijn record scherp gesteld.

Mijn vrouw maakt snel een paar foto’s en de vis wordt weer teruggezet in het water, het duurt zeker 5 minuten voordat deze weer bijgekomen is na de krachtsinspanning maar zwemt hierna met krachtige slagen weg.

Wat een moment is dat altijd toch weer als je een vis terug kunt zetten zonder dat deze daar nadelige gevolgen van ondervindt. Later op de avond spot ik dezelfde vis die zich weer tegoed doet aan de overvloed aan rietstengels en waterplanten. Eind goed, al goed!

Met een glimlach van oor tot oor vertel ik Andre van mijn vangst, hij feliciteerd mij en vraagt om foto’s, ’s avonds stuur ik hem die op waarna ik nogmaals door hem gefeliciteerd word……ik ben die dagen en de dagen daarna in de zevende hemel, niets of niemand kan mijn humeur verpestten……ik zit op een roze wolk…..

Till next time, tight lines!

Dave Geerlings